Ο Χαρίλαος Τρικούπης, νικητής στις εκλογές του Ιανουαρίου του 1887 που κατασκεύασε τη γραμμή Μεσολογγίου-Αγρινίου σκέφτηκε την επέκταση της γραμμής ως το λιμένα Κρυονερίου, ώστε να είναι εφικτή η ατμοπλοϊκή σύνδεση της Αιτωλοακαρνανίας με την Πάτρα και συνεπακόλουθα με το πελοποννησιακό δίκτυο. 
Το 1898 επιτεύχθηκε η σιδηροδρομική σύνδεση μεταξύ Πατρών και Αγρινίου. Το “Καλυδώνα” μετέφερε βαγόνια στο Κρυονέρι Αιτωλοακαρνανίας και στη συνέχεια και το “Ρόδος” στο Αντίρριο. Tο F/B “Ρόδος” ανήκε στους Σιδηροδρόμους Βορειοδυτικής Ελλάδος (ΣΒΔΕ) και ήταν πρώην αποβατικό του Πολεμικού Ναυτικού. 
Στο γκαράζ των οχημάτων, διέθετε εγκιβωτισμένες 3 σιδηροδρομικές γραμμές οι οποίες συνέκλιναν σε μία στον χώρο του καταπέλτη και χρησίμευαν για την μεταφορά σιδηροδρομικών συρμών και οχημάτων μεταξύ λιμένος Πάτρας και λιμένος Κρυονερίου. Τέσσερις φορές την εβδομάδα γινόταν αυτό και στο υπόλοιπο διάστημα λειτουργούσε ως κλασσικό φέρι μποτ μεταφοράς αυτοκινήτων στο Ρίο-Αντίρριο!
Στο τέλος της δεκαετίας του ’70 ο ΟΣΕ το παρόπλισε και το «έδεσε» κοντά στο Αντίρριο, όπου μισοβυθίστηκε και ανελκύστηκε ξανά για να πουληθεί ως σκάφος για άλλη χρήση και τελικά να χρησιμοποιηθεί ως στόχος ασκήσεων του Πολεμικού Ναυτικού.
Το “Ρόδος” ήταν ένα οπλιταγωγό-αποβατικό ναυπήγησης του 1943. Το 1950 ήρθε στη χώρα μας. 
Είχε 2 σειρές ράγες και μπορούσε να μεταφέρει 7 φορτηγά βαγόνια ή 2 ατμομηχανές ή αντίστοιχα 10 φορτηγά ή λεωφορεία και 20 ΙΧ. 
Τελικά σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέσω του διαδικτύου, το “Ρόδος” βυθίστηκε οριστικώς τον Σεπτέμβριο του 1998 στην Κυνόσουρα της Σαλαμίνας, όπου και ήταν για κάποια χρόνια παρατημένο, και όπου συνεχίζει να βρίσκεται μέχρι και σήμερα, αφού δεν υπήρξε καμία επιχείρηση ανέλκυσης του.
