Από πού να ξεκινήσει κανείς και πού να τελειώσει όταν μιλάει για την αξέχαστη για κάποιους δεκαετία του ’80. Αν και σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά η νοσταλγία αυτών των χρόνων παραμένει αναλλοίωτη.
Κάποτε ήμασταν κι εμείς παιδάκια και παίζαμε με παιχνίδια, που την εποχή εκείνη ήταν αν μή τί άλλο πρωτοποριακά και ποιοτικά. Κάποια παιχνίδια ίσως και να τα έχεις κρατήσει και σε πιάνει μια νοσταλγία και μια μελαγχολία κάθε φορά, που τα βλέπεις στην αποθήκη, πεταμένα και σκονισμένα σε ένα χαρτόκουτο. Λυπάσαι, που τα βλέπεις έτσι, γιατί ήταν παιχνίδια, που έκαναν το μυαλό μας να δουλεύει, διέγειραν τη φαντασία μας, αναδείκνυαν τις ικανότητές μας και πάνω απ’όλα; Μας διασκέδαζαν. Θυμάμαι, ότι ζητούσαμε (από γονείς και Άγιο Βασίλη) απλά πράγματα. Τίποτα το συνταρακτικό. Ούτε κινητά, ούτε PlayStation, ούτε τάμπλετ. Είχαμε τα κουκλάκια μας, τους γκαζάκες μας, τα επιτραπέζιά μας, τις Barbie και τα αυτοκινητάκια μας και ήμασταν τα πιο ευτυχισμένα παιδιά του κόσμου. Αν μεγάλωσες στη δεκαετία του ’80 πάρε χαρτομάντιλα, πριν συνεχίσεις την ανάγνωση, γιατί οι αναμνήσεις είναι δυνατές και θα σε ταράξουν. Ετοιμάσου να πας χρόόόόνια πίσω και να θυμηθείς πράγματα και καταστάσεις, που ενδεχομένως να έχεις ξεχάσει.
Ώρες ατέλειωτες κάτω από το φως, πατώντας εκείνο το χαρακτηριστικό κουμπί στα αριστερά τσικ τσακ, τσικ τσακ. «Σταμάτα πια κι έλα να πέσεις για ύπνο». Αυτό θυμάμαι. Το view master, πάντως ενημερωτικά, κυκλοφορεί ακόμα, πράγμα, που δίνει τη διαχρονικότητα και την αξία πολλών παιχιδιών της δεκαετίας του ’80.
2. Γιατρός ή μεταγενέστερα Κροκοδειλοδοντάκιας
Πόσες φορές μου το είχε πιάσει το χέρι με τα σαγόνια του, ούτε κι εγώ θυμάμαι. Θυμάμαι, όμως, ότι ήταν από τα πιο διασκεδαστικά παιχνίδια, που είχα και τα παιδάκια γελάγαμε πολύ, ειδικά, όταν έβγαζε κανείς το λάθος δόντι. Έκανε έναν χαρακτηριστικό ήχο, τα σαγόνια του έκλειναν απότομα, για να σε αιφνιδιάσουν και έτρεχε βολίδα προς το μέρος σου.
Από τα πολύ αγαπημένα παιχνίδια που υπάρχει μέχρι και σήμερα. Έπρεπε να φτιάξεις τετράδες ίδιου χρώματος παίζοντας εναλλάξ με τον αντίπαλο, οριζόντιες, κάθετες ή διαγώνιες. Ειδικά αν καταφέρναμε να κάνουμε καμιά πεντάδα ή καμιά εξάδα, το πανηγυρίζαμε τρελά.
Ένα παιχνίδι πολύ δημοφιλές στα κορίτσια κατά την δεκαετία του ’80. Ήταν ένα κουκλάκι, που έβγαινε σε 3 χρώματα (άσπρο, μπλέ, ροζ) και σε δύο μεγέθη! Το μότο της διαφήμισης ήταν ότι είχε ένα «μικρό μυστικό», το οποίο ήταν εμφανές όταν έλυνες το κορδονάκι-φιογκάκι!
Θυμάμαι ακόμα το τραγουδάκι της διαφήμισης: «Polly Pocket μια φίλη τοσοδούλα, Polly Pocket στο χέρι σου χωράει μια χαρούλα, Polly Pocket δεν την αποχωρίζεσαι ποτέ…Polly Pocket». Ήταν ένας μικρόκοσμος με κάτι μινιατουρίτσες, που άνετα μπορούσες να χάσεις. Εμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και παραμένουν μέχρι σήμερα ιδιαίτερα δημοφιλή στα παιδιά.
6. Παταπούφα Άλλη μια ιστορική παραγωγή της El Greco. Η Παταπούφα κουκλίτσα ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στα κοριτσάκια της εποχής. Είχε και μηχανισμό, για να μιλάει.
Πρωτοεμφανίστηκαν το 1959. Όχι από τα πιο όμορφα κουκλάκια, που έχει δει κανείς, αλλά το διαμαντάκι, που είχαν στην κοιλίτσα τους και τα χρωματιστά, φουντωτά τους μαλλάκια έκαναν μεγάλη αίσθηση στο παιδικό κοινό.
Τα αγαπημένα των αγοριών. Έχουν πέσει κορμιά πάνω από αυτά τα παιχνιδάκια ουουου. Ειδικά, όσοι έχουν αδέρφια, σίγουρα το θυμούνται.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα και φτάσαμε εδώ, που είμαστε σήμερα. Προκάτοχος του PlayStation. Σου λέει κάτι αυτό;
Απλό παιχνιδάκι, αλλά τόσο διασκεδαστικό. Τα πιγκουινάκια ανέβαιναν τη σκάλα και τσουπ, έπεφταν από την τσουλιθρούλα. Πωλείται και σήμερα ακριβώς το ίδιο ενώ υπήρχε και η έκδοση Στρουμφοτσουλήθρες την οποία διαφήμιζε ο ηθοποιός Κώστας Βουτσάς.
Δείτε παρακάτω τη διαφήμιση του παιχνιδιού “Στρουμφοτσουλήθρες” με τον Κώστα Βουτσά που προβλήθηκε κατά την περίοδο των εορτών του 1985: