Γράφει ο Χρήστος Ηλ. Τσίχλης Δικηγόρος Αθηνών
Με χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων,έχουν αποπληρωθεί όλες οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών.Δηλαδή,οι έλληνες φορολογούμενοι έσωσαν(μέσω του Ελληνικού Δημοσίου), τις τράπεζες.Παρόλα αυτά,το κράτος δεν απαίτησε(ως όφειλε),κίνητρα από τις τράπεζες προς τους πολίτες λόγω οικονομικής κρίσης,π.χ. αυτόματη διαγραφή μέρους των κόκκινων δανείων νοικοκυριών που αποδεικνύουν πραγματική αδυναμία πληρωμής κ.α.. Η τρίτη ανακεφαλαιοποίηση, εξαιτίας του μεγάλου ενδιαφέροντος ιδιωτών επενδυτών, που επένδυσαν περίπου 5,3 δισ. ευρώ, επιβάρυνε το δημόσιο χρέος κατά 5,4 δισ. ευρώ, ποσό πολύ μικρότερο από τα 25 δισ. που είχαν αρχικά προβλεφθεί. Στην Κύπρο το μεγαλύτερο μέρος του λογαριασμού από το κούρεμα των καταθέσεων το πλήρωσαν ξένοι. Το τραπεζικό της σύστημα είχε προσελκύσει τεράστια κεφάλαια από το εξωτερικό, Ρώσων κυρίως, λόγω του ευνοϊκού θεσμικού πλαισίου. Το ελληνικό δημόσιο -οι Έλληνες φορολογούμενοι δηλαδή και τα παιδιά τους- δανείστηκε (3ο μνημόνιο) για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών 25 δισ. Αυτά προστίθενται στα 38 δισ. που δανειστήκαμε το 2013 (2ο μνημόνιο) για τον ίδιο σκοπό. Ενδεχομένως κάποιος να θυμάται και τα ομόλογα (4,4 δισ.) το 2008.
Παρόλα αυτά, με “χαράτσι” έως 2 ευρώ επιβαρύνουν οι τράπεζες όσους φορολογούμενους προσέρχονται αυτοπροσώπως στα ταμεία των υποκαταστημάτων τους για να πληρώσουν φόρους, καθώς εφαρμόζουν την απόφαση του Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων Γ. Πιτσιλή για μη κάλυψη των τραπεζικών προμηθειών από το Δημόσιο σε περιπτώσεις εξόφλησης φόρων χωρίς τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων πληρωμής.
Ο σχετικός «τιμοκατάλογος» άρχισε ήδη να επιβάλλεται από τις τράπεζες, καθώς, με απόφαση του κ. Γ. Πιτσιλή, μόνον οι πληρωμές φόρων μέσω Internet Banking, PhoneBanking, ATM και APS (με χρήση χρεωστικών καρτών) γίνονται πλέον άνευ προμήθειας. Αν κάποιος φορολογούμενος θέλει (ή είναι αναγκασμένος) να πληρώσει με φυσική παρουσία στην τράπεζα ισχύουν άλλα δεδομένα. Συγκεκριμένα, η πληρωμή φόρου με μετρητά γίνεται δεκτή μόνο εφόσον καταβληθεί προμήθεια 2 ευρώ ή λίγο χαμηλότερη. Αν τα χρήματα κατατεθούν στον τραπεζικό λογαριασμό του πελάτη και από εκεί μεταφερθούν στο λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου, για να πληρωθεί ο φόρος, τότε η προμήθεια περιορίζεται στο επίπεδο του 1-1,2 ευρώ ή και χαμηλότερα. Ακόμη κι αν η πληρωμή στο κατάστημα γίνει μέσω πιστωτικής κάρτας, τότε θα προκύπτει και πάλι χρέωση μέχρι 1-1,2 ευρώ!
Από τις χρεώσεις αυτές απαλλάσσονται μόνον ηλικιωμένοι άνω των 70 ετών, κάτοικοι απομακρυσμένων περιοχών, πρόσωπα τα οποία τελούν σε δικαστική συμπαράσταση ή παρουσιάζουν βαριές αναπηρίες σε ποσοστό 80% και άνω.Και αυτοί όμως υποχρεώνονται να πληρώνουν προμήθεια, εάν οι συναλλαγές που κάνουν δεν αφορούν στην εξόφληση φόρου εισοδήματος ή ΕΝΦΙΑ, αλλά στην αποπληρωμή ΦΠΑ ή άλλων φόρων.
Το μέτρο εφαρμόζεται, μετά από απόφαση του Διοικητή της ΑΑΔΕ Γ. Πιτσιλή, που είχε σκοπό την “διάδοση” των ηλεκτρονικών μέσων πληρωμής και βασιζόταν στη δικαιολογία ότι το Δημόσιο, με τον τρόπο αυτό, θα γλιτώσει χρεώσεις συνολικού ύψους 10 εκατ. ευρώ που αντιστοιχούν στις προμήθειες που πλήρωνε κάθε χρόνο προς τις τράπεζες για τις εξοφλήσεις φόρων με μετρητά τις οποίες έκαναν οι φορολογούμενοι στα γκισέ των τραπεζικών υποκαταστημάτων. Ωστόσο οι προμήθειες που είχε συμφωνηθεί να πληρώνει το Δημόσιο όλα τα προηγούμενα χρόνια, σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν πολύ πιο χαμηλές, από αυτές που θα επιβάλλουν πλέον οι τράπεζες στους πελάτες τους, για τις ίδιες εργασίες (πληρωμές φόρων στα γκισέ).
Για παράδειγμα η Εθνική Τράπεζα χρεώνει για Είσπραξη Βεβαιωμένων Οφειλών ΔΟΥ, Είσπραξη ρυθμισμένων ληξιπρόθεσμων βεβαιωμένων οφειλών του Υπ. Οικ., με εντολή επαναλαμβανόμενης χρέωσης
μέσω των «Βεβαιωμένων Οφειλών ΔΟΥ», Είσπραξη τελών κυκλοφορίας Ι.Χ. & Δ.Χ. οχημάτων, €1,50 για πληρωμή με μετρητά €1,00 για πληρωμή με χρέωση λογαριασμού ή πιστωτικής κάρτας.
Την υψηλότερη χρέωση για συναλλαγές στο ταμείο επιβάλει η Alpha Bank με προμήθεια 2 ευρώ στο ταμείο και 1 ευρώ εάν ο συναλλασσόμενος διατηρεί web banking.
Το κράτος μέσα από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας έλαβε το 80% των μετοχών των τραπεζών αλλά χωρίς το κράτος να μπορεί να ασκήσει καμία διοίκηση. Ενώ η ανακεφαλαιοποίηση έγινε για να υπάρξει σταθερότητα, ρευστότητα και λειτουργία της ελληνικής οικονομίας, τα δάνεια σταμάτησαν, οι επιχειρήσεις που έπρεπε να σωθούν άρχισαν να κλείνουν και τα σπίτια να πλειστηριάζονται. Συνέχισαν βέβαια να λαμβάνουν δάνεια μη παραγωγικές επιχειρήσεις, δάνεια σε offshore εταιρείες που ανήκαν στους ίδιους και τις οικογένειές τους, χωρίς εγγυήσεις και στη συνέχεια χρέωναν τα θαλασσοδάνεια στις ζημιές της Τράπεζας εις βάρος των μικρομετόχων.Οι τράπεζες δεν ελέγχθηκαν πριν ανακεφαλαιοποιηθούν, ώστε να βρεθεί ποιό κομμάτι της ζημιάς οφείλεται στην κρίση και ποιό στη ληστεία.Αντίθετα,όσοι ζημίωσαν τις τράπεζες(εις βάρος του δημοσίου),θεωρήθηκαν ικανοί να συνεχίσουν να διοικούν τις τράπεζες.
