Γράφει ο Χρήστος Ηλ. Τσίχλης
Δικηγόρος Αθηνών
Ανοίγει νομικά ο δρόμος για τα σχέδια της Άγκυρας αναφορικά με τη νομιμοποίηση σωματείων με τον προσδιορισμό «τουρκικός» ή «τουρκική», με νομοθετική ρύθμιση του υπουργείου Δικαιοσύνης.Μετά από δύο απορριπτικές αποφάσεις του Αρείου Πάγου για την αναγνώριση της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης» με τον συγκεκριμένο προσδιορισμό, η διοίκηση του συλλόγου είχε καταφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) από όπου εκδόθηκε απόφαση για την οριστική αναγνώριση του εν λόγω συλλόγου, παρακάμπτοντας τις αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης.
Η απόφαση αυτή ΔΕΝ δεσμεύει τη χώρα μας,ως προς τον χρόνο υλοποίησης της αποφάσεως.Η κυβέρνηση θα έπρεπε πρώτα να απαιτήσει από την Τουρκία,την εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης (στο άρθρο 12 της οποίας, κατηγορηματικά και ξεκάθαρα αναφέρεται ότι η Τουρκία αναγνωρίζει την Ελληνική θαλάσσια κυριαρχία σε όλο το Αιγιακό Αρχιπέλαγος και η Τουρκία δεν έχει κανένα νομικό δικαίωμα σ’ αυτό.Έχει δικαίωμα μόνο και μέχρι και τα τρία -3- μίλια από τις ακτές της) και τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας και μεταγενέστερα να προβεί στην αναγνώριση της Τουρκικής Ένωσης Θράκης,εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.Η απόφαση του ΕΕΑΔ ουδέποτε έγινε εκτελεστή από την ελληνική πλευρά, καθώς κάτι τέτοιο θα αποδομούσε το ιστορικό δεδομένο, το οποίο προκύπτει και από τις διεθνείς συνθήκες ότι στην περιοχή της Θράκης υπάρχει μόνο μουσουλμανική μειονότητα και όχι τουρκική.Με την νομοθετική αυτή ρύθμιση,ανοίγει οριστικά ο δρόμος για τη νομική αναγνώριση όλων των παράνομων μέχρι σήμερα μειονοτικών συλλόγων στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης, οι οποίοι θα μπορούν πλέον να χρησιμοποιούν νόμιμα τον ορό «τουρκικός» – «τουρκική». Οι Έλληνες Μουσουλμάνοι,θα πρέπει να έχουν πλήρη δικαιώματα,ίση μεταχείριση και όλες τις παροχές ,κατ’εφαρμογή της εθνικής νομοθεσίας.
Στόχος της τουρκικής διπλωματίας, που προωθείται από το Προξενείο Κομοτηνής, είναι ο πλήρης εκτουρκισμός της μουσουλμανικής μειονότητας, ώστε να αποκτήσει τουρκική εθνοτική συνείδηση.Η απαίτηση καθεστώτος αυτονομίας, κατά το πρότυπο του Κοσσόβου, σε συνδυασμό με την πολυπληθή μουσουλμανική μειονότητα, που κατοικεί στη νότια Βουλγαρία στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάνης (1923), Μουσουλμανική μειονότητα είναι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι στο Θρήσκευμα. Συνεπώς, με βάση τις Διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις, υφίσταται μόνο Μουσουλμανική – Θρησκευτική μειονότητα στη Θράκη και δεν υπάρχει «τουρκική» – εθνική μειονότητα.
Στο πληθυσμιακό σύνολο της θρησκευτικής μειονότητας, υπάρχουν υποσύνολα με προσδιοριστικά στοιχεία τη γλώσσα και την καταγωγή.
Η σύνθεση του μουσουλμανικού πληθυσμού της Θράκης με βάση την γλώσσα και την καταγωγή είναι: Μουσουλμάνοι τουρκόφωνοι και τουρκογενείς που αποτελούν και την πλειοψηφία, είναι Μουσουλμάνοι σλαβόφωνοι και βλαχόφωνοι που αυτό-προσδιορίζονται ως Πομάκοι, και είναι και οι Ρομά μουσουλμάνοι. Ο λόγος που η Τουρκία, θα ήθελε τη Θράκη ενωμένη υπό τουρκική επιρροή και μελλοντικά επικυριαρχία, σχετίζεται με τα πλεονεκτήματα της γεωγραφικής της θέσης και με την γεωοικονομία.
Οι Έλληνες Μουσουλμάνοι,θα πρέπει να έχουν πλήρη δικαιώματα,ίση μεταχείριση και όλες τις παροχές ,κατ’εφαρμογή της εθνικής νομοθεσίας.
Η κυβέρνηση έρχεται τώρα ουσιαστικά με φωτογραφική νομοθετική ρύθμιση να δώσει τη δικονομική δυνατότητα στους νομικούς παραστάτες της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης», να καταθέσουν εκ νέου προσφυγή για την οριστική αναγνώριση της απόφασης του ΕΔΑΔ.
Ειδικότερα, στην παρ. 1 του άρθρου 758 ΚΠολΔ, προστίθενται εδάφιο ως εξής: «Η αίτηση ανάκλησης ή μεταρρύθμισης του πρώτου εδαφίου επιτρέπεται, εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά, και μετά την έκδοση οριστικής απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του
Ανθρώπου με την οποία κρίνεται ότι η δικαστική απόφαση που δέχθηκε ή απέρριψε την αρχική αίτηση εκδόθηκε κατά παράβαση δικαιώματος που αφορά στον δίκαιο χαρακτήρα της διαδικασίας που τηρήθηκε ή διάταξης ουσιαστικού δικαίου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Στην περίπτωση αυτή η αίτηση ασκείται μέσα σε προθεσμία ενενήντα ημερών, η οποία αρχίζει από την ημερομηνία που καθίσταται οριστική η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, σύμφωνα με το άρθρο 44 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου».
Η μεταβατική διάταξη που συνοδεύει την τροποποίηση, «καταλαμβάνει και τις υποθέσεις για τις οποίες έχει εκδοθεί απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που έχει καταστεί οριστική σύμφωνα με το άρθρο 44 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου πριν από τη δημοσίευση του νόμου. Στην περίπτωση αυτή η προθεσμία άσκησης της αίτησης ανάκλησης ή μεταρρύθμισης είναι ένα έτος από τη δημοσίευση του νόμου».
