Σίγουρα θα έχετε ακούσει την (αληθινή) ιστορία του μαραθωνοδρόμου που τερμάτισε 14 ώρες μετά την εκκίνηση. Eπειδή λοιπόν οι διοργανωτές του αγώνα δεν είχαν την δυνατότητα να τον εντοπίσουν κατά μήκος της διαδρομής (μιλάμε για τις αρχές του προηγούμενου αιώνα), αφού περίμεναν αρκετές ώρες στον τερματισμό, όταν έφτασαν μεσάνυχτα, κλείδωσαν την πύλη του Σταδίου και αποχώρησαν αφού προηγουμένως κρέμασαν τα ρούχα του ταλαίπωρου μαραθωνοδρόμου στα κάγκελα. Αυτό το περιστατικό ήρθε στο μυαλό μου όταν διάβασα τα Συμπεράσματα από το Έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στις 1-2 Οκτωβρίου 2020.
Η χώρα μας είχε επιδοθεί σε έναν «διπλωματικό μαραθώνιο» που διαρκούσε σχεδόν έξι μήνες. Τρέχαμε από δω, τρέχαμε από κει, μας ενέπαιζαν ή στην καλύτερη περίπτωση μας κορόιδευαν με ωραία λόγια και με φιλικά χτυπήματα στην πλάτη. Εμείς, ως χαζοχαρούμενοι, κυριολεκτικά και μεταφορικά, θεωρούσαμε «διπλωματικό θρίαμβο» την αγορά προστασίας από την Γαλλία ή το ότι έφαγε ντολμαδάκια στο σπίτι του Πρωθυπουργού ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών. Έτσι είχαν την ευκαιρία τα γνωστά κανάλια να θριαμβολογούν καθημερινά για τις διπλωματικές «νίκες» μας, και ο συμπαθής κατά τα άλλα κυβερνητικός εκπρόσωπος να μας διαβεβαιώνει ότι «θα δαγκώνουν» οι κυρώσεις που θα επιβληθούν στην Τουρκία. Ενώ λοιπόν συνέβαιναν αυτά στην Ελλάδα, την ίδια στιγμή ο Ερντογάν, ατάραχος, με την σιγουριά, ασφάλεια και κάλυψη που του προσφέρει το γερμανικό νταβατζηλίκι, ερευνούσε την υφαλοκρηπίδα μας και έκοβε βόλτες «με αεροπλάνα και βαπόρια» μέχρι την Εύβοια.
Και μετά μας προέκυψε αιφνιδίως, από το πουθενά, «ο διάλογος» με την Τουρκία, αφού δεχτήκαμε ότι δεν υπάρχουν πλέον «προκλήσεις», ασχέτως αν οι Τούρκοι ανενόχλητοι έχουν κάνει σουρωτήρι την Κυπριακή υφαλοκρηπίδα.
Οι ευρωπαίοι «εταίροι» μας από την μεριά τους, αφού βολεύτηκαν μια χαρά με τις κατευναστικές διακηρύξεις της ελληνικής κυβέρνησης του τύπου : «δεν έγιναν έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα αλλά και να έγιναν (!!!) δεν είναι αξιόπιστες λόγω ηχητικών παρεμβολών (!!!)», ότι το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Oruc Reis, «παρασύρθηκε από τον αέρα στα ελληνικά χωρικά ύδατα», οι αμέτρητες παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου από τους Τούρκους που αντιμετωπίζονται με επιτυχία και άλλα πολλά σχετικά, βεβαιώθηκαν τελικώς ότι δεν είμαστε σοβαρή χώρα** και ότι μας έχουν στο τσεπάκι τους. Έτσι, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 1 και 2 Οκτωβρίου, πήραν πίσω τις ντεμέκ υποσχέσεις τους περί υπάρξεως «πάνω στο τραπέζι» κυρώσεων κατά της Τουρκίας και τις έβαλαν πάνω στην καρέκλα μας για να μην είναι ορατές και εκνευρίζονται οι γείτονές μας. Εμείς, εντελώς απροετοίμαστοι και απρόσεχτοι, καθίσαμε πάνω στην καρέκλα και αναγκαστικά βάλαμε τις κυρώσεις εκεί που καταλάβατε.
Όμως το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό και δεν προσφέρεται για πολλά ευφυολογήματα ή χιούμορ, μιας και η Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά ότι ο όποιος διάλογος και κάτω από οιεσδήποτε συνθήκες δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της, και με την σιγουριά που της παρέχουν τόσο ο γερμανός εντολέας της όσο και η στάση των λοιπών ευρωπαίων, θα συνεχίσει και μάλιστα σύντομα και με μεγαλύτερη ένταση τις προκλήσεις.
Στόχος της Τουρκίας, είναι η περιορισμένης εκτάσεως στρατιωτική εμπλοκή με την Ελλάδα, και η κατάληψη ή εισβολή σε νησί του Αιγαίου, για την δημιουργία τετελεσμένων -γι΄ αυτό άλλωστε επιδιώκει την αποστρατιωτικοποίηση και αφοπλισμό συγκεκριμένων νησιών μας- επειδή γνωρίζει ότι τότε και μόνον τότε θα έχει την ευκαιρία, στο πλαίσιο κάποιων «ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων» ή και διαλόγου, με την απαραίτητη στήριξη των Γερμανών ως «διαμεσολαβητών», να αποκομίσει κέρδη όπως συνέβη και με την Κύπρο.
Οι μέρες που έρχονται θα είναι ταραγμένες. Η κυβέρνηση, αν δεν έχει ήδη αναλάβει δεσμεύσεις, μπορεί με την ικανότητα και το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων, να ανατρέψει την φοβική εικόνα που παρουσιάζει η χώρα και να επιδοθεί σε μια σοβαρή και στυφνή πολιτική που θα διασφαλίσει την εδαφική ακεραιότητά της. Δεν αντιλέγω, χρήσιμα είναι τα ντολμαδάκια στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής, όμως όταν πρόκειται για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας καλύτερα να σε φοβούνται παρά να σε θαυμάζουν για την μαγειρική σου. Έτσι, η Ελλάς, αν και απέτυχε παταγωδώς στον «διπλωματικό μαραθώνιο», εξακολουθεί εντούτοις να διαθέτει και το όπλο του διπλωματικού εκβιασμού της αποχώρησης ή και του βέτο στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ παράλληλα θα πρέπει να σταματήσει να συνυπογράφει δηλώσεις που πλήττουν την Ρωσία*** και τις φίλες προς αυτήν χώρες.
**Όταν τρία υπουργεία δεν μπορούν να συνεννοηθούν για τις διαστάσεις που πρέπει να έχουν οι μάσκες για τους μαθητές.
***Θεωρώ σημαντικό να γνωρίζουν οι αναγνώστες ότι στο Έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στις 1-2 Οκτωβρίου 2020, εκτός από τα ζητήματα της Ανατολικής Μεσογείου, «καταδικάστηκαν» η Λευκορωσία και εμμέσως πλην σαφώς και η Ρωσία.
Παραθέτω τα σχετικά αποσπάσματα των Συμπερασμάτων του Συμβουλίου για να αντιληφθείτε ότι οι Ευρωπαίοι θέτουν στην ίδια μοίρα την παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων ενός κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, της Κύπρου, με τις διαδηλώσεις στην Λευκορωσία, αλλά και την υπόθεση του Ρώσου Alexei Navalny.
«17. Παράλληλα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καταδικάζει έντονα τις παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας οι οποίες πρέπει να τερματιστούν.»
«26. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καταδικάζει την απαράδεκτη βία των αρχών της Λευκορωσίας κατά ειρηνικών διαδηλωτών καθώς και τον εκφοβισμό, τις αυθαίρετες συλλήψεις και τις κρατήσεις που έλαβαν χώρα μετά τις προεδρικές εκλογές, των οποίων τα αποτελέσματα δεν αναγνωρίζει.»
«29. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καταδικάζει την απόπειρα δολοφονίας του Alexei Navalny με στρατιωτικής προέλευσης χημικό νευροτοξικό παράγοντα από την ομάδα «Novichok». Η χρήση χημικών όπλων συνιστά σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου.»
Ι.Κ.
Πηγή: filotimia.blogspot.com
