Ό,τι κι αν κάνει τ’ αφεντικό τους, για τους γλείφτες είναι καλώς καμωμένο…
Είναι κάποια χαρακτηριστικά στα μικρόψυχα άτομα στην αυλή του σχιζοφρενή κομματάρχη που δύσκολα θα τ’ ανεχτούμε. Την υπεροψία, ας πούμε, τη μιζέρια, το επιτηδευμένο και τα ψεύτικα λόγια για να διατηρήσουν την εικόνα του αρεστού.
Εδώ θα σταθούμε –όχι δίπλα– απέναντι σ’ όλους εκείνους που γλείφουν από πάνω έως κάτω τ’ αγαπημένο τους «Βοναπάρτη» για να κρατάνε ζεστή τη θεσούλα τους. Και λέμε «θεσούλα», γιατί σε ορισμένους ανθρώπους αξίζει να μιλάμε με υποκοριστικά, ανθρωπάκια ας πούμε –τυχαίο το παράδειγμα.
Αναμφιβόλου αξίας και προσόντων, εκθειάζουν τον παρανοϊκό «αρχηγό», προσδοκούν την εύνοια κι επιδιώκουν ένα βόλεμα επ’ αόριστον. Το βόλεμα ότι δεν τους κουνάει κανείς, εφόσον τα έχουν καλά με το «μεγάλο κεφάλι».
Καθημερινά κομπλιμέντα, ψεύτικες εκφράσεις, υποκρισία κι όλα καμουφλαρισμένα στην εικόνα του καλού υπαλλήλου-αυλικού και πάνω απ’ όλα ανθρώπου.
Απαξιώνουν κάθε κουβέντα περί δικαιοσύνης κι αξιοκρατίας.
Πηγαίνουν σέρνοντας, καμπουριάζοντας αλλά το βασικό είναι το μπροστά -αφού μπορεί να είναι ταπεινωμένοι- αλλά ο μισθός «πέφτει» κανονικά.
Ρουφιανεύουν με την πρώτη ευκαιρία ο ένας τον άλλον…
Όμως το γνωρίζουν καλά…
Πως είναι αναμενόμενο ότι αυτοί που του γλείφουν τα πόδια, θα τους πατήσει με το πιο εύκαιρό του πόδι!
Μην ξεχνάμε, πως είναι προτιμότερο να πορεύεσαι ανάμεσα σε… κόρακες, παρά δίπλα σε γλείφτες και σε κόλακες. Οι πρώτοι καταστρέφουν το σώμα του πεθαμένου, ενώ οι άλλοι, λερώνουν πάντα την ψυχή του ζωντανού…
ΥΓ. Ψηφίστε ελεύθερα παιδιά στις Ευρωεκλογές. Το είπε ο «Μαθουσάλας» της πολιτικής με το φορτηγάκι που βαράει τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα…
