Γράφει ο Αλέκος Βενέρης
Αυτή την εβδομάδα ανακοινώθηκαν τα προσωρινά στοιχεία του Α.Ε.Π από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία. Σύμφωνα με αυτά , έστω και αν υπήρχε συρρίκνωση το τέταρτο τρίμηνο κατά 0,4% , συνολικά το 2016 το Α.Ε.Π αυξήθηκε κατά 0,3%. Αυτή η ισχνή ανάπτυξη ακολουθεί τη μείωση κατά 0,3 % το 2015, ενώ το 2014 είχαμε ανάπτυξη 0.8%.
Έχει πλέον καταντήσει εθνικό ανέκδοτο η επιστροφή στην “ανάπτυξη”. Η κατάχρηση που όρου τα τελευταία 8 χρόνια από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία έχει οδηγήσει στην πλήρη απαξίωση του όρου. Κανείς δεν πιστεύει πλέον ότι θα υπάρχει ανάπτυξη και ελάχιστοι ελπίζουν ότι τα πράγματα θα αλλάξουν στο μέλλον. Η αλήθεια είναι , βέβαια , ότι με το Σύριζα , που τα στελέχη του ανέκαθεν βροντοφώναζαν ότι “ο άνθρωπος είναι πάνω από τους αριθμούς”, η αναφορά σε ποσοτικά στοιχεία εκ μέρους τους μοιάζει τόσο παράταιρη που μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλέσει. Ας τους συμβούλευε τουλάχιστον κάποιος επικοινωνιολόγος τους να μη χρησιμοποιούν τους αριθμούς στην αξιέπαινη προσπάθεια που κάνουν για παρουσίαση μιας παράλληλης πραγματικότητας στον ελληνικό λαό.
Είναι άραγε τόσο άπιαστο όνειρο η ανάπτυξη; Αρχικά ας ξεκαθαρίσουμε αυτό που ξεχνάμε, πολλές φορές, ως αυτονόητο ότι αύξηση του Α.Ε.Π σημαίνει μεγαλύτερη οικονομική δραστηριότητα, περισσότερες δουλειές και περισσότερα λεφτά στη τσέπη μας. Θέλουμε την ανάπτυξη και όταν έρθει θα το καταλάβουμε. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση για πάνω από 7 χρόνια. Μιλάμε για παγκόσμιο ρεκόρ όπως αποτυπώνεται και στο παρακάτω διάγραμμα:
Η διάρκεια της ύφεσης έχει ξεπεράσει κατά πολύ τη Μεγάλη Ύφεση της Αμερικής το 1929. Τα οικονομικά εγχειρίδια λένε πώς μετά από μια μεγάλη πτώση η οικονομική δραστηριότητα εκτινάσσεται σαν το πιεσμένο ελατήριο. Στην Ελλάδα του σήμερα αυτή η εκτίναξη δεν έχει έρθει ακόμα. Πέσαμε στα χαμηλά και αντί να ανέβουμε ,έστω και λίγο, μείναμε εκεί. Αυτό φαίνεται και στο παρακάτω διάγραμμα:
Εδώ βλέπουμε την πορεία του Α.Ε.Π της Ελλάδας σε σχέση με την Ε.Ε και των κυριότερων ευρωπαϊκών χωρών .Κανονικά μετά τη καθίζηση που είχαμε μεταξύ 2009-2012 θα έπρεπε να είχε υπάρξει κάποια αντίδραση ,όπως συνέβη και με την Ισπανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία, που η οικονομία τους είχε παρόμοια πορεία, αν και σε μικρότερη ένταση. Το ίδιο χρονικό διάστημα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα άρχισε να εφαρμόζει το φιλόδοξο και γιγαντιαίο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και στάθηκε αρωγός στην προσπάθεια για ανάκαμψη της Ε.Ε. Αν γίνουμε πιο προσεκτικοί θα παρατηρήσουμε ότι το 2014 υπήρξε κάποια μικρή ανάπτυξη. Συγκεκριμένα ήταν 0,8 %. Η συνέχεια δε ήταν ανάλογη, όπως συνέβη το ίδιο χρονικό διάστημα στις άλλες χώρες . Αλλά ας θυμηθούμε τι έγινε τότε. Γίνονται πρόωρες εκλογές, τις οποίες κερδίζει ο Σύριζα και ακολουθεί η διαπραγμάτευση Βαρουφάκη , το κλείσιμο των τραπεζών ,το δημοψήφισμα κτλ. Η έλευση του Σύριζα λοιπόν κατάφερε να αλλάξει αυτό που ως εκείνη τη στιγμή θεωρούνταν φυσική πορεία στην παγκόσμια οικονομική ιστορία. Χρησιμοποίησε το σύνθημα “η ελπίδα έρχεται” και κατάφερε να την καταστρέψει. Κατάφερε να αδρανοποιήσει την αντανακλαστική αντίδραση που μας συμβαίνει όταν πέφτουμε και αμέσως ενστικτωδώς θέλουμε να σηκωθούμε. Κατάφερε να θεωρούμε ουσιαστικά ανέφικτη την ανάπτυξη, χωρίς να διαφαίνεται ακόμα και σήμερα φως στο τούνελ. Δυστυχώς με το Σύριζα η ελληνική οικονομία συνεχίζει ακάθεκτη να δημιουργεί νέα αρνητικά ρεκόρ.
