Ο «λαδιάρης», «αρπακτικό», «χαφιές» ή «προδότης» -όπως τον αποκαλεί η πολιτική πιάτσα- είναι εξαιρετικά χρήσιμος για το σύστημα. Η αγέλη του, όπως και κάθε αγέλη στο ζωικό βασίλειο, αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση επιβίωσης και διαιώνισης του είδους· του κάθε είδους. Είναι και θέμα οικολογικής ισορροπίας. Χωρίς αυτούς τους τύπους δεν θα υπήρχε το ανθρώπινο είδος. Θα είχε εξαφανιστεί. Πολλοί χρησιμοποιούν τους βλάκες με… περικεφαλαία είτε ως κατανάλωση -διασκεδάζουν με τα καμώματά τους-, είτε ως
επένδυση αφού μερικοί απ’ αυτούς αποτελούν ότι καλύτερο διαθέτει η πολιτική σκηνή για… συνεργασίες και… συμπράξεις.
Ο εν λόγω ανήκει σ’αυτούς που υπερεκτιμούν τις πραγματικές τους δυνατότητες. Είναι από δαύτους που, συνήθως, ρέπουν προς την απατεωνιά. Ουσιαστικά πρόκειται για άτομο που υποεκτιμούσε τον εαυτό του, το οποίο μετά από κάποιο γεγονός, άρχισε να πιστεύει ότι μπορεί να κάνει πράγματα πολύ περισσότερα απ’ αυτά που είναι άξιος να κάνει.
Από γήινος (θνητός) πιστεύει ότι έγινε ουράνιος (αθάνατος)…
Τελευταία μιμείται τον ήρωα της ταινίας του Γούντι Άλεν, «Πάρε τα λεφτά και τρέχα» (Take the money and run). Πρόκειται για έναν άσημο, αποτυχημένο μικροαπατεώνα, που θυμίζει τον «Πολίτη Κέιν» του Orson Welles.
Πολλοί βλάκες συνδέουν την απόκτηση πλούτου με την εξυπνάδα.
Ο συγκεκριμένος κυνηγάει τον πλούτο ως μέσο απόδειξης και επίδειξης ότι κατέχει γνώσεις και ευφυΐα. Και εδώ υπεισέρχεται η απατεωνιά.
Το κομματικό «πτωματοφάγο αρπακτικό» μετά τη βίλα στην Αθηναϊκή Ριβιέρα τώρα οργανώνεται για να πάρει σάρκα και οστά η… ιδρυματοποίηση του στενά ελεγχόμενου και εκβιαζόμενου -οικονομικά, ψυχολογικά, σεξουαλικά- κομματικού περιβάλλοντός του.
Μόνο που κάτι κάνει λάθος με τα τιμολόγια που του κόβουν… Άραγε θα καταλάβει το ατόπημα του;
Έπεται συνέχεια…
