Μέρος Α’

Όλοι τελευταία διαβάσαμε λίγο πολύ για την εγκύκλιο που απέστειλε πρόσφατα το Υπουργείο Παιδείας σε όλα τα σχολεία της επικράτειας και «απαιτεί» μέσα στα στενά πάντα ευρωπαϊκά πλαίσια (διαβάστε ΕΔΩ) την πραγματοποίηση μιας «εκπαιδευτικής» εβδομάδας με θέμα : «Υλοποίηση στο Γυμνάσιο Θεματικής Εβδομάδας και Ευαισθητοποίησης σε ζητήματα Διατροφής, Εθισμού-Εξαρτήσεων και Έμφυλων Ταυτοτήτων κατά το Σχολικό έτος 2016-2017».
Η ενημέρωση-εκπαίδευση εάν τελικά πραγματοποιηθεί, όπως διαβάζουμε θα έχει δύο σκέλη α) Αυτήν που αφορά τους γονείς-καθηγητές και β) αυτή που απευθύνεται στους μαθητές και μαθήτριες των τάξεων του Γυμνασίου κάθε σχολείου της ελληνικής επικράτειας.
Στην ενότητα που αφορά γονείς και εκπαιδευτικούς πέρα των άλλων θεμάτων συναντάμε και το θέμα «η ομοφοβία και τρανφοβια στην κοινωνία και το σχολείο».
Η πρώτη αυτή ενότητα απευθύνεται σε ενήλικα μέλη της κοινωνίας, που καλούνται σαν κηδεμόνες των παιδιών να ενημερωθούν αλλά και να αποδεχτούν σαν κάτι το φυσιολογικό, την επέμβαση και αλλοίωση της ανθρώπινης οντολογίας στην σύγχρονη εποχή και να εξοικειωθούν σε μια κατάσταση που ίσως και οι ίδιοι κληθούν να αντιμετωπίσουν στο μέλλον, εάν το παιδί τους αργότερα αλλάξει σεξουαλικό προσανατολισμό και συμμεριστεί τις προσταγές της σύγχρονης κοινωνίας, που τον θέλουν να μιμείται ανεπιτυχώς το αντίθετο φύλο ή ακόμα και να προχωρήσει στην αλλαγή φύλου.
Στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω κάτι απέναντι στα άτομα με διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις και θεωρώ πως δεν θα πρέπει όλοι εμείς οι «φυσιολογικοί» να στρεφόμαστε εναντίον εκείνων που έχουν διαφορετικούς σεξουαλικούς προσανατολισμούς. Πιστεύω πως ο κάθε ένας έχει την ελευθερία να κάνει τις επιλογές του και από τη στιγμή που δεν παραβιάζει την ζωή των υπολοίπων με οποιονδήποτε τρόπο, δεν έχουμε κανένα λόγο να στραφούμε εναντίον τους. Ασχέτως εάν αυτό που κάνουν δεν βαδίζει με τα εως τώρα ήθη και έθιμα της χώρας μας, ακόμα και αν έρχεται σε κόντρα με την ανθρώπινη φύση όπως την γνωρίζουμε. Είναι επιλογή τους και θα ήταν φρόνιμο να το σεβαστούμε.
Όμως αγαπητέ μου ομοφυλόφιλε δεν μπορούμε να σεβαστούμε τα σχέδια και τις τεχνικές κάποιων, που εκμεταλλευόμενοι την διαφορετικότητα και την ιδιαιτερότητα τη δική σου, σε μαντρώνουν σε ενώσεις και κινήματα, τα οποία εμφανίζονται ως υπερασπιστές και προστάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα Ευρωπαϊκάαυτά κινήματα εξαπλώνονται στα κατά τόπους δημοκρατικά κράτη εντός της Ε.Ε, αφού η «δημοκρατία» είναι ιδανικό και απαραίτητο κλίμα για να ανθίσουν και να καρποφορήσουν τέτοιες τακτικές. Τακτικές εκ των Βρυξελλών, που χρησιμοποιούν τα κινήματα και κάθε συλλογική δραστηριότητα, σαν Δούρειο Ίππο και με σημαία το δικαίωμα στην διαφορετικότητα και στην ισότητα άνευ διακρίσεων, εισβάλλουν στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με τρόπο νόμιμο ώστε να αλώσουν τις ψυχές νέων και εφήβων και να τους μυήσουν στις προτιμήσεις και στις τάσεις της νέας εποχής και κοινωνίας που θέλουν να φέρουν στο άμεσο όπως βλέπουμε μέλλον.
Και όποιοι διαφωνούν με αυτήν την κοινωνία που επιβάλλουν, θα διώκονται μέσω του Αντιρατσιστικού νόμου που ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο του 2014 επί κυβερνήσεως Σαμαρά, αφού θα εμπίπτουν στο άρθρο 1 του νόμου,που αφορά τη δημόσια υποκίνηση ρατσιστικής βίας ή μίσους. Δηλαδή όποιος διαφωνεί και εναντιώνεται ή ασκεί κριτική πχ. για τις σε παρελάσεις υπερηφάνειας που διοργανώνονται κάθε χρόνο σε πρωτεύουσα ή συμπρωτεύουσα θα διώκεται ποινικά και θα φιμώνεται.
Αγαπητέ μου ομοφυλόφιλεσέβομαι την ιδιαιτερότητα σου αλλά δεν χειροκροτώ, δεν χτυπάω παλαμάκια, ούτε υπερασπίζομαι τέτοιου είδους προοδευτικές όπως λαθεμένα νομίζεις, αντιλήψεις. Είναι δικαίωμα σουξαναλέω, να κάνεις ότι θέλεις στην προσωπική σου ζωή, όπως και εγώ και να μη σου αρέσει αυτό που κάνω, που λέω ή που σκέφτομαι. Όμως δεν σημαίνει ότι κάθε τι που μας αρέσει και μας ικανοποιεί, συμβάλλει στην πρόοδο και την ομαλή εξέλιξη του πολιτισμού μας. Ότι κληρονομήσαμε σε αξίες και ήθος, αυτό και θα έπρεπε να παραδώσουμε και στις επόμενες γενιές, διότι για αυτά ακριβώς τα ιδανικά πολέμησαν και έχυσαν το αίμα τους ο παππούς ο δικός σου ή προπάππους ο δικός μου.
Δεν επιτρέπεται σαν χώρα και σαν υπεύθυνοι πολίτες που υποτίθεται ότι είμαστε να φερόμαστε τόσο ανεύθυνα και να αφήνουμε τις προσωπικές μας σεξουαλικές προτιμήσεις, συμπεριφορές, ιδιαιτερότητες και εν τέλει τα ελαττώματαμας, να μετατραπούν σε εκπαιδευτική ύλη στα σχολεία μας και να με τα ίδια μας τα χέρια να βλάψουμε αθώες παιδικές ψυχές.
Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει αλλά συμμετέχεις και εσύ στο σχέδιο τους, πιθανός δίχως να το γνωρίζεις, όταν υποστηρίζεις ότι κάθε προσωπική δραστηριότητα θα πρέπει να γίνεται νόμος του κράτους, ώστε να προστατεύεσαι, λες και είσαι κάποιο είδος ζώου προς εξαφάνιση ή κατώτερος από τους γύρω σου. Δεν έχεις ανάγκη από προστασία φίλε μου, ούτε ζώο είσαι, ούτε κατώτερος είσαι.
Έχεις την ίδια αξία με τον διπλανό σου στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο που συναντάς έναν άγνωστο. Κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως προτιμήσεων και τρόπου σκέψης έχει αξία και η ζωή του είναι σημαντική και μοναδική.
Όμως αυτό που θέλω να δεις είναι ότι πίσω από την πλάτη σου, κάποιοι θέλουν αυτά και άλλα πολλά που θα δούμε και σε άλλα άρθρα, να γίνουν νόμοι του κράτους.
Δεν φτάνει η σιωπηρή αποδοχή μιας κοινωνίας, αυτό που τώρα γίνετε και κανείς δεν ενοχλεί κανέναν, αλλά μέσα στο σχέδιο τους, αυτοί που έχεις την εντύπωση ότι σε προστατεύουν, επιβάλλουν συ τοις άλλοις και την ολοκληρωτική αλλοίωση του θεσμού της οικογένειας, μέσω της αποδοχής από το ίδιο το κράτος και με τη βούλα του νόμου τέτοιων ενεργειών. Πρακτικές, με τις οποίες τώρα σπέρνουν ανέμους και αργότερα θα θερίζουν θύελλες, διότι για κάθε νόμο που πέρασαν ή θα περάσουν ενάντια στη φύση, θα επαναστατεί η φύση.
Κάθε τέτοιος νόμος-εγκύκλιος-απόφασηπου θα λαμβάνεται εις βάρος των αρχών και των αξιών του κράτους, θαενεργοποιεί άλλους νόμους που οι περισσότεροι αγνοούν και που όμως καλό θα ήταν να τους αποφύγουμε.
Μάλιστα χρησιμοποιούν μια τακτική που είναι παρόμοια με αυτήν που συναντήσαμε και στα μνημόνια, που ανήθικοι και προδοτικοί νόμοι και υποχρεώσεις, υπό την πίεση του χρόνου και υπό το βάρος των οριακών και κρίσιμων περιστάσεων, πέρναγαν μαζί με λογικά και τεχνοκρατικά ζητήματα και όλα μαζί ψηφίζονταν από την Βουλή των Ελλήνων. Είναι μια ύπουλη και υποκριτική πρακτική που εργάζεται στο παρασκήνιο και αξιοποιώντας το σωστό “timing”, αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη, βομβαρδίζοντας με πολιτικοοικονομικά θέματα και αδιέξοδα, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται όσο πιο αθόρυβα γίνεται ο σκοπός τους.
Πρόσεξε λίγο σε ποιο “timing” βρίσκει τον μέσο γονέα αυτή η εγκύκλιος που εκδίδεται από το Υπουργείο.
Απευθύνεται το ίδιο το Υπουργείο σε έναν μέσο οικογενειάρχη που ζει και κινείται σε μια εποχή αβεβαιότητας, που οι λογαριασμοί και οι υποχρεώσεις τρέχουν και οι φόροι είναι πλέον δυσβάσταχτοι, με τα επόμενα μνημόνια να είναι καθ’ οδόν και συν τοις άλλοις, προστίθεται και η ανασφάλεια από τις διεκδικήσεις των γειτονικών κρατών που αυτή τη στιγμή έχει κορυφωθεί, αγωνιώντας ο κάθε γονιός για τον μέλλον του ιδίου και της οικογένειας του.
Πάνω σε αυτήν ακριβώς την χρονική συγκυρία, στην εποχή της κρίσης που ξεκίνησε από το 2011, επιλέγουν να περάσουν τα ήθη και τις συνήθειες της κοινωνίας του μέλλοντος που ετοιμάζουν, ποντάροντας στο ότι οι γονείς, πνιγμένοι στις καθημερινές τους ασχολίες και υποχρεώσεις , δεν θα προβάλουν αντίσταση, ακόμα και αν διαφωνούν με αυτή την εγκύκλιο, αφού δεν θα έχουν το κουράγιο και την διάθεση και σε μερικές περιπτώσεις και τον χρόνο, ώστε να διαμαρτυρηθούν και να εναντιωθούν έμπρακτα στην θεματική αυτή εβδομάδα. Έτσι και κατά αυτόν τον τρόπο αφήνουν τα παιδιά τους εκτεθειμένα σε πάσης φύσεως επιθέσεις, όπως και η παραπάνω, που γίνετε συντονισμέναστην εύθραυστη για την ηλικία ψυχοσύνθεση τους.
Και λέω συντονισμένα, διότι η χρονική συγκυρία που επέλεξαν να περάσουν μια τέτοια εγκύκλιο ρίχνει λάδι στη φωτιά,σε μια περίοδο που το κλίμα είναι ήδη πολωμένο, με την παρατεταμένη οικονομική ασφυξία και αβεβαιότητα που επικρατεί στη χώρα μας, με το πληθυσμό διαιρεμένο και μπερδεμένο, το μόνο που θα καταφέρει μια τέτοια κίνηση στο τέλος, θα είναι μια ακόμη εμφύλια διαμάχη μεταξύ των προοδευτικών και των συντηρητικών δυνάμεων της χώρας μας, ένας ακόμη διχασμός, ακόμα μια φαγωμάρα μεταξύ μας…

Συνεχίζεται…

Athan