Γράφει ο Γιάννης Δαραβίγκας
Παρακολούθησα με ιδιαίτερη βαριεστημάρα την πρόσφατη συζήτηση στην Βουλή όπου «Τσίπρας και Μητσοτάκης διασταύρωσαν τα ξίφη τους» όπως ηλιθιωδώς μονότονα επαναλαμβάνουν τα κανάλια κάθε φορά που γίνεται κάποια συζήτηση μεταξύ των πολιτικών αρχηγών στον «Ναό της Δημοκρατίας».
Ο Μητσοτάκης λοιπόν, ισχυρίστηκε πως ο Τσίπρας «ξεπούλησε την Μακεδονία» για να σώσει τις συντάξεις των πτωχευμένων Ελλήνων. Δηλαδή, ο Αλέξης, με την συμφωνία των Πρεσπών που είναι μια «προδοτική» και παράνομη συναλλαγή (όχι βεβαίως με τον πρωθυπουργό της Μάλτας ή τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, αλλά με την καγκελάριο της Γερμανίας, που ανήκει στον ίδιο πολιτικό σχηματισμό με την Νέα Δημοκρατία), πέτυχε να αποσπάσει ως αντάλλαγμα την μη μείωση των συντάξεων. Από την πλευρά του, ο Τσίπρας, απάντησε στον Κυριάκο πως αφού θεωρεί την μη μείωση των συντάξεων ως προϊόν παράνομης συναλλαγής κακώς την αποδέχεται και την στηρίζει. Ποιο ήταν λοιπόν το συμπέρασμα από την συζήτηση αυτή, στην Βουλή των Ελλήνων; Ο μεν Μητσοτάκης αναγόρευσε, άθελά του, τον Τσίπρα, σε Ρομπέν των Πρεσπών, ενώ ο πρωθυπουργός κατηγόρησε ηθελημένα τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως ως πολιτικό κλεπταποδόχο.
Αυτή είναι δυστυχώς η εικόνα της πολιτικής σκηνής της χώρας μας αλλά και ημών των ιδίων που ενώ οι «φίλοι και σύμμαχοι» μας έχουν βάλει τα δύο πόδια στο ένα παπούτσι της λιτότητας εμείς διαφωνούμε και αναλωνόμαστε σε ηλίθιες συζητήσεις για το τι χρώμα πρέπει να έχει το παπούτσι. Έτσι, αντί να κοιτάξουμε γύρω μας και να αντλήσουμε διδάγματα με τα όσα συμβαίνουν στην Ιταλία, στην Γαλλία, στο Βέλγιο (για να μην αναφέρω την Μεγάλη Βρετανία, που την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια από την Ευρώπη της Γερμανίας), «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!», για να θυμηθούμε τον Βάρναλη, που συνεχίζει: «έτσι, στη σκότεινη ταβέρνα πίνουμε πάντα μας σκυφτοί· σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα όπου μας εύρει μας πατεί.»
Καλές γιορτές και καλά μυαλά!
