Οι δανειστές αποχωρούν χωρίς συμφωνία, αφήνοντας όμως πίσω τους …μέτρα που είναι προαπαιτούμενα για να κλείσει ο έλεγχος.
Προαπαιτούμενο λοιπόν είναι και η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου 2017-2020 που σύμφωνα με το επικαιροποιημένο μνημόνιο περιλαμβάνει “παραμετρικά μέτρα” που πρέπει να ληφθούν, μέτρα όμως τα οποία δεν είναι δεδομένα και μπορεί να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή και κάποια είτε να μπουν στο περιθώριο, κάποια άλλα όμως, όπως περικοπές σε μισθούς και συντάξεις να βγουν στην επιφάνεια.
Προς το παρόν τα μέτρα “περιγράφονται”, αλλά η περιγραφή είναι αρκετή για να φανεί τι μας περιμένει στο άμεσο μέλλον.
Έτσι το επικαιροποιημένο μνημόνιο περιλαμβάνει εξορθολογισμό των επιδομάτων, που μεταφράζεται σε ριζική αναμόρφωση του συστήματος των οικογενειακών επιδομάτων με την ενοποίηση των επιδομάτων τέκνων, τριτέκνων, πολυτέκνων.
Κατάργηση των επιδομάτων που αλληλοκαλύπτονται από το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης. Επανασχεδιασμό ή και πλήρη κατάργηση του επιδόματος θέρμανσης. Επανασχεδιασμός των αναπηρικών επιδομάτων.
Σε ό,τι αφορά στις φοροαπαλλαγές θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η περικοπή της έκπτωσης του 1,5% στη μηνιαία παρακράτηση φόρου μισθωτών υπηρεσιών, αλλά και την έκπτωσης από τον φόρο εισοδήματος των ιατρικών δαπανών.
Την ίδια ώρα ωστόσο υπάρχει αναφορά στα λεγόμενα παραμετρικά μέτρα που δεν προσδιορίζονται ως προς το ποσό, μέτρα όμως τα οποία αφορούν στις δαπάνες του κράτους.
Κάπου εδώ ουσιαστικά υπάρχει και η παγίδα για μισθούς και συντάξεις, ειδικά σε ό,τι αφορά στο Δημόσιο.
Δεν είναι τυχαία άλλωστε η δήλωση Σόιμπλε πως οι Έλληνες ζουν πάνω από τις δυνατότητες της οικονομίας τους.
Στο θέμα των συντάξεων για παράδειγμα το ελληνικό κράτος δαπανά 17% του ΑΕΠ για συντάξεις, κάτι που μεταφράζεται σε 30 δισ. το χρόνο.
Ο μέσος όρος στην Ε.Ε. Για την αντίστοιχη δαπάνη είναι 12%, γεγονός που σημαίνει ότι θα απαιτηθούν παρεμβάσεις για μείωση της δαπάνης αυτής. Με δεδομένο ότι η αύξηση του ΑΕΠ, ακόμη και αν είναι εντυπωσιακή μέσα στα επόμενα τρία χρόνια θεωρείται αδύνατο ότι θα καλύψει τη διαφορά, ουσιαστικά μιλάμε για μειώσεις στις συντάξεις. Ανάλογοι είναι και οι φόβοι σε ό,τι αφορά στις δαπάνες του κράτους για τη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων.
