Φαίνεται πως οι εκλογές στις 7 Ιουλίου, θα δώσουν στην Νέα Δημοκρατία την πολυπόθητη αυτοδυναμία για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Όμως υπάρχουν ορισμένα θέματα που από το βράδυ της Κυριακής θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπ΄όψη του ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Όταν οι πολίτες προσφέρουν την αυτοδυναμία σε έναν πολιτικό σχηματισμό έχουν την απαίτηση από τον αρχηγό του να χρησιμοποιήσει όλα τα κατά την κρίση του ικανά στελέχη του κόμματος ώστε να συνδράμουν στο έργο της κυβέρνησης.
Η αυτοδυναμία δεν έχει καμία σημασία ή αξία αν περιορίζεται στην απλή αριθμητική των κοινοβουλευτικών εδρών και δεν αφορά κατά κύριο λόγο στην αυτονόητη έννοια της αυτάρκειας του πολιτικού φορέα σε ανθρώπινο δυναμικό ικανών στελεχών.
Εν προκειμένω, επειδή μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι στις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας δεν υπάρχουν ικανά στελέχη που θα καλύψουν όλες τις απαραίτητες θέσεις και θα συνδράμουν αποτελεσματικά στο κυβερνητικό έργο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα είναι αναγκασμένος να ψάχνει δεξιά και αριστερά εφεδρείες που συνήθως τις βαφτίζουμε συναίνεση. Αν πάλι η Νέα Δημοκρατία δεν έχει στις τάξεις της (πράγμα που επαναλαμβάνω πως δεν το πιστεύω) ικανούς ανθρώπους, δηλαδή δεν είναι αυτάρκης σε ικανά στελέχη, δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να αποζητά την αυτοδυναμία μιας και κοινοβουλευτική αυτοδυναμία και στελεχιακή αυτάρκεια είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Η Νέα Δημοκρατία έχει πληθώρα ικανών στελεχών που μπορούν με σύνεση αλλά και αποφασιστικότητα να κυβερνήσουν τον τόπο και δεν έχει ανάγκη από τους πολιτικούς σκελετούς που στο όνομα της συναίνεσης αδημονούν να πεταχτούν από σκοροφαγωμένες ντουλάπες της πολιτικής λήθης.
Εν κατακλείδι, η αυτοδυναμία με συναίνεση ή η συναίνεση με αυτοδυναμία μπορεί μεν να φαντάζουν ως ρομαντικές πολιτικές πρακτικές, είναι όμως ασύμβατες με την κυβερνητική πρακτική πράγμα που το ζήσαμε στο πρόσφατο αλλά και απώτερο παρελθόν και σήμερα, δυστυχώς, ζούμε τα επίχειρά της.
Γιάννης Δαραβίγκας