Και ποιος δεν θυμάται το Νότη να τραγουδάει αυτό το κομμάτι, και να γίνεται η πίστα κήπος, σε όποιο μαγαζί και να εμφανιζόταν, όποια μέρα και να ήταν, εκτός της Δευτέρας.Πόσους και πόσους Έλληνες ψηφοφόρους δεν άγγιξαν τα λόγια του τραγουδιού αυτού και δεν μίλησαν μέσα στην ψυχή τους. Πόσα τσιγάρα έσβησαν, πόσα πούρα άναψαν, πόσες φιάλες άδειασαν, πόσα λάθος μηνύματα στάλθηκαν και τι δεν έγινε στο άκουσμα του.
Για τις ανάγκες του άρθρου το ξανάκουσα και πάλι μετά από πολύ καιρό και έπιασα τον εαυτό μου να σιγοψιθυρίζει το στίχο
Σωρός αναμνήσεις, δεν πάει καιρός
Αξιολόγηση και γέλιο και κλάμα
Στο τέλος δεν ήμουν πολύ τυχερός
Αξιολόγηση, τι δύσκολο πράγμα
Πότε δε πίστευα ότι υπάρχει κάτι πιο δύσκολο από την αγάπη και ότι ο Νότης θα είχε ποτέ άδικο,αλλά τελικά έπεσα έξω και στα δύο.
Οι αναμνήσεις είναι σωρός και για το καλοκαίρι εκείνο, του 2015 όταν η οικονομική κατρακύλα της ελληνικής οικονομίας πήγε και επίσημα να σφραγιστεί . Θέλω να έρθεις για λίγο μαζί μου, στην εποχή λίγο πριν το δημοψήφισμα, σε εκείνα τα γεγονότα που σημάδεψαν τον τόπο μας και να δεις και μόνος σου εάν σχετίζεται το τότε με το τώρα.
ΗΤΑΝ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΤΟΥ 2015 και η νέα κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ανακοινώνει το τέλος της Τρόικας, των μνημονίων και της λιτότητας. Οι μήνες που ακολουθούν αναζητείται μέσα από ολονύχτια Eurogroup και διαρκείς συνελεύσεις μια νέα συμφωνία, που θα συμπεριλαμβάνει ένα νέο πρόγραμμα και αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Απρίλιος: Υπάρχουνσυνεχόμενεςδιαπραγματεύσεις αλλά οι εταίροι επιμένουν να επιστρέψει η Τρόικα, να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και να γίνουν οι αλλαγές στα εργασιακάκαι τις συντάξεις,κάτι που από τις διαπραγματεύσεις δεν υλοποιείται.
Μάιος : Διαδοχικές συσκέψεις και ολονύχτια Eurogroupμε τα τεχνικά κλιμάκια για να γεφυρωθούν οι όποιες διαφορές υπάρχουν. Αναφορές στελεχών της κυβέρνησής ότι η συμφωνία είναι θέμα χρόνου να επιτευχθεί, αλλά η αντιπολίτευση από την πλευρά της,διαμηνύει ότι εάν δεν επέλθει σύντομα συμφωνία θα επιβληθούν capital control.
Ιούνιος : Τα αδιέξοδο συνεχίζεται, η Ελλάδα δεν πληρώνει την πρώτη από τις 4 δόσεις προς το ΔΝΤ αναφέροντας ότι οι προτάσεις των δανειστών είναι ακραίες και δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές.
3 Ιουνίου : Ενημερώνουν οι θεσμοί την ελληνική κυβέρνηση ότι θα πρέπει να έχει ψηφίσει στη Βουλή τα μέτρα που δεν υλοποίησε η προηγούμενη κυβέρνηση μέχρι την 1η Ιουλίου.
8 Ιουνίου : Η κυβέρνηση διαψεύδει ότι πρόκειται να προσφύγει σε κάλπες.
18 Ιουνίου :Οι καταθέσεις φεύγουν από την Ελλάδα και για πρώτη φορά γίνεται αναφορά από την κυβέρνηση για έλεγχο εκροών.
22 Ιουνίου: Μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις η σύνοδος κορυφής της ΕΕ καταλήγει ότι η ελληνική πρόταση αποτελεί μια καλή βάση για συζήτηση και ότι κινούνται για την επίτευξη οριστικής συμφωνίας. Από την άλλη ο Σόιμπλε σε μια δήλωση βόμβα μιλάει για επιβολή ελέγχου εκροών των ελληνικών τραπεζών.
25 Ιουνίου : Τρεις ημέρες μετά, το κλίμα αντιστρέφεται γίνεται λόγος για gameover των διαπραγματεύσεων και η Ελλάδα απειλείται ανοιχτά πλέον με έξοδο από την ΕΕ.
26 Ιουνίου: Η τελευταία πρόταση των θεσμών απορρίπτεται από την ελληνική κυβέρνηση και με έκτακτο διάγγελμα ο πρωθυπουργός αναγγέλλει τη διενέργεια δημοψηφίσματος στις 5 Ιουλίου με την ευρωπαϊκή κοινότητα να δηλώνει σοκαρισμένη.
27 Ιουνίου: Στην Ελλάδα επικρατεί πανικός. Από τα μεσάνυχτα ο κόσμος σχηματίζει ουρές στα ΑΤΜ προσπαθώντας να σηκώσει όσα περισσότερα χρήματα μπορεί αφού ο κόσμος λειτουργεί κάτω από πανικό και φόβο. Την επομένη το πρωί τα Σούπερ Μάρκετ λεηλατούνται και σχηματίζονται ατελείωτες ουρές στα πρατήρια βενζίνης.
28 Ιουνίου: Εισήγηση στην κυβέρνηση για επιβολή ελέγχου κεφαλαίων η οποία γίνεται αποδεκτή και με ΠΝΠ από 28 Ιουνίου έως 6 Ιουλίου κηρύσσεται τραπεζική αργία και επιβάλλεται μέγιστοημερήσιο όριο αναλήψεων από τα ΑΤΜ τα 60 ευρώ .
29 Ιούνιου: Ο Γιούνκερ δείχνει τον χαρακτήρα που πρέπει να έχει το δημοψήφισμα και το οποίο θα είναι ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ στο ευρώ.
1 Ιούλιου: Ακολουθεί μια διχαστική εβδομάδα για την ελληνική κοινωνία. Η σύγκρουση των δυνάμεων του Ναι με αυτών του ΟΧΙ είναι σφοδρή και ο εκβιασμός με τις τράπεζες κλειστές είναι ωμός. Οι δημοσκοπήσεις μιλάνε για άνετη επικράτηση του ΝΑΙ.
5 Ιουλίου και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι ανατρεπτικό με το 63,31 να λέει ΟΧΙ σε νέα μέτρα. Οι απειλές για έξοδο της Ελλάδος από την ΕΕ και την χρεωκοπία εντείνονται.
11 Ιουλίου Η ολομέλεια της βουλής δίνει το πράσινο φως στην πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης και εξουσιοδοτεί την διαπραγματευτική ομάδα για συμφωνία με τους πιστωτές.
12 Ιουλίου Σε μια μαραθώνια σύνοδο γράφεται ο επίλογος της 6μηνης διαπραγμάτευσης και ανακοινώνεται η επίτευξη συμφωνίας με τους πιστωτές, με εξευτελιστικούς όρους για την Ελλάδα.
Δεν υπάρχει λόγος να αναφέρω τα υπόλοιπα,νομίζω οι περισσότεροι θυμόμαστε τι έγινε.
Πάμε να δούμε το τότε και το τώρα.
-Τότε για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση μας επέβαλαν οι πιστωτές να πραγματοποιήσουμε μεταρρυθμίσεις σε εργασιακά και συντάξεις, ώστε να επέλθει συμφωνία κάτι που η ελληνική κυβέρνηση δεν αποδεχόταν με τα γνωστά αποτελέσματα.
-Τώρα αυτή τη στιγμή που διαβάζεις τι μας λένε;
Μας λένε ότι για να ολοκληρωθεί η επόμενη πάλι αξιολόγηση θα πρέπει : «Τα τρία κυρίαρχα θέματα που θα επιχειρήσουν να λύσουν σε πολιτικό (τονίζεται η λέξη) επίπεδο είναι πρωτίστως τα εργασιακά και κατά δεύτερο και τρίτο λόγο η περικοπή της προσωπικής διαφοράς των συντάξεων και τα φορολογικά»Νewsit 20-3-2017. (Ίδιοι λόγοι, ίδιοι διαπραγματευτές, ίδια κατάσταση).
-Τότε, όλοι έσπερναν καθησυχασμό από την κυβέρνηση και μίλαγαν για συμφωνία από μέρα σε μέρα, τα Eurogroup όμως δεν έβγαζαν άσπρο καπνό, με αποτέλεσμα αργότερα να θερίσουν ρήξη, πανικό,ανασφάλεια.
-Τώρα όπως και τότε, μας καθησύχαζαν τα κυβερνητικά στελέχη ότι η συμφωνία είναι θέμα χρόνου, αρκεί οι δανειστές και οι εταίροι μας να μην εγείρουν παράλογες απαιτήσεις, αλλά η συμφωνία δεν ερχόταν. Τότε όπως και τώρα επιμένουν να μας καθησυχάζουν ότι η αξιολόγηση σύντομα θα κλείσει και η Ελλάδα θα επιστρέψει στην ανάπτυξη και τη σταθερότητα,αλλά συμφωνία ακόμα δεν υπάρχει.
-Τότε η κυβέρνηση, μέσω του εκπροσώπου της διέψευδε τα σενάρια περί εκλογών. Αποτέλεσμα της διάψευσης; Κλείσιμο τραπεζών, επιβολή ελέγχου εκροών, δημοψήφισμα, εκλογές καταστάσεις πρωτόγνωρες για την εποχή μας.
Στο σήμερα,ο ίδιος πρωθυπουργός πρόσφατα διέψευσε και πάλι τα δημοσιεύματα περί εκλογών.
Τότε όπως και τώρα… λες και η ιστορία θέλει με το ζόρι να επαναληφθεί,έχοντας σαν σκοπό να μας προειδοποιήσει.
Μας αγαπάει πολύ η ιστορία φαίνεται, τόσο που επαναλαμβάνεται, για να μας θυμίζει το πόσο ξεχασιάρηδες και αχάριστοι είμαστε απέναντι της.
Ακόμα και εάν δεν έχεις παρακολουθήσει το έργο από την αρχή του, το 2011, πώς δεν βλέπεις έστω και τώρα, στο τέλος του, ότι είναι απλά ένα έργο με διαφορετικούς κάθε φορά ηθοποιούςαλλά τα κείμενα του έργου παραμένουν ίδια;Είναι άραγε τόσο δύσκολο μερικοί να δουν ότι οσκοπός και τα κίνητρα του έργου που παρακολουθούμε δεν αλλάζουν,παρά μόνο οι συμμετέχοντες σε αυτό;
Αν συνέβαινε το μοιραίο τότε το 2015 , θα ήταν άραγε ατύχημα ή προμελετημένο; Θα απουσίαζε η τύχη εκείνο το διάστημα των διαπραγματεύσεων και σε συνδυασμό με την ανικανότητα των διαπραγματευτών θα οδηγούμασταν στα βράχια ή θα ήταν κάτι προμελετημένο που απλά πήρε παράταση, μέχρι να μονταριστούν, να συγχρονιστούν και άλλες καταστάσεις στην ευρύτερη περιοχή μας;
Πώς μπορείς και πιστεύεις,εάν πιστεύεις, σε πρωτοβουλίες και λύσεις της τελευταίας στιγμής από ανθρώπους που μας έχουν εξαπατήσει επανειλημμένα;
Πώς αναμένεις να συμφωνήσουν οι εμπλεκόμενες πλευρές, όταν όλοι οι εκπρόσωποι τους εκεί στα Groups διαφωνούν με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ελευθέρια, τον σεβασμό, την ηθική, με το απλό δικαίωμα του κάθε πολίτη να μη ζει στη φτώχεια και στην ανέχεια. Για ποια συμφωνία μιλάμε;
Είναι αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι πολλοί και το εκμεταλλεύονται οι λίγοι. Ένα ρητό λέει ότι μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ και πολλούς για λίγο, όποτε μην αναρωτιέσαι γιατί κάθε 2 χρόνια αλλάζουμε ηθοποιούς.
Ίσως και να προσμένεις κάποιον ηγέτη να μας σώσει, μόνο που οι παραγωγοί έχουνφροντίσει και για αυτόν τον ρόλο, έτοιμο τον έχουν και θα τον απαξιώνουν στα ματιά σου, τοποθετώντας στην θέση του εκάστοτε ηγέτη,σωτήρα, αντισυστημικού είτε ελεγχόμενες μαριονέτες, είτε ανίκανους και άπειρους για αρχηγούς κομμάτων και μετέπειτα στην διακυβέρνηση μιας χώρας και βήμα βήμα,με αυτόν τον τρόπο να φτάσουν το πράγματα σε ένα τέλμα, σε ένα αδιέξοδο.
Και θα με ξαναρωτήσεις,γιατί;
Και θα σου ξαναπαντήσω, για να σε απογοητεύσει.
Να σου δείξει ότι δεν υπάρχουν λύσεις και ότι αναγκαστικά θα πορευτείς με το υπάρχον πολιτικό σύστημα, με δανεικά που θα φέρνουν απανωτά μνημόνια, με αξιολογήσεις που θα καθυστερούν, ώστε να εφαρμόζονται ακόμα πιο σκληρά μέτρα, με αποτέλεσμα οι πολλοί να έχουν συμβιβαστεί με αυτήν την ιδέα, αρκεί να μην χαθεί η ψυχοφθόρα πλέον, αλλά ασφαλής καθημερινότητα τους, έτοιμοι να παραχωρήσουν οποιαδήποτε ελευθέρια και δικαίωμα χάριν της ασφαλής αυτής καθημερινότητας. Και τότε και ενώ όλα θα είναι στα όρια τους μπορείς να φανταστείς τι θα κάνουν;
Ξέρω ότι ξέρεις..απλά σκέψου λίγο πονηρά, σαν αυτούς που δήθεν διαπραγματεύονται για το καλό μας.
Θυμήσου τις μας δίδαξαν τα capital control. Αν δεν είχες το διάστημα εκείνο κάρτα τι θα έκανες;
Αν παρέμεναν κλειστά τα «ιδρύματα»τους, που θα είχες πρόσβαση, πόσο θα άντεχες ;Τι ήσουν έτοιμος να παραχωρήσεις; Ποιες φωνές βόλευε κάτι τέτοιο και ποιο σχέδιο εξυπηρετούν οι φωνές αυτές;
Κάποιοι έχουν την εντύπωση, ότι τότε τον Ιούνιο του 2015 τη γλιτώσαμε και ότι ήταν μια κακή στιγμή, που δεν θα επαναληφθεί στο μέλλον.
Γνωρίζεις ότι αυτό που ήταν να γίνει τότε,το καλοκαίρι του 2015, απλά πήρε αναβολή;
Στις 12 Ιουλίου 2015 πήραμε όλοι αναβολή και πλέον, 2 χρόνια μετα, επιστρέφουμε στην ίδια ακριβώς κατάσταση με τότε και θα έπρεπε τουλάχιστον να ήμαστε λίγο περισσότερο προετοιμασμένοικαι περισσότεροι στον αριθμό υποψιασμένοι, διότι κανείς δεν θα μας ρωτήσει για τίποτα,αφού και τότε δεν μας ρώτησαν εάν θέλουμε να κλείσουν οι τράπεζες ή όχι, απλά το έκαναν.
Και όταν αποφάσισαν να μας ρωτήσουν το ΟΧΙ το έκαναν ΝΑΙ, η λύση που έδωσαν εξ ονόματος μας, ήταν εις βάρος μας.
Με το κλείσιμο των τραπεζών, διασφάλισαν την απόκτηση καρτών από όλους μας, την εξοικείωση μας στις ηλεκτρονικές συναλλαγές και έδειξαν, ότι δεν γίνεται σε ένα ανασφαλές περιβάλλον, να εμπιστευόμαστε τα «ιδρύματα» και το μέσω συναλλαγής που ακόμα και τώρα έχουμε στα χέρια μας.Όπως οι εποχές αλλάζουν,έτσι θα πρέπει και το μέσω συναλλαγής να αλλάξει και θα πρέπει όλοι να φτάσουμε στα όρια μας και να ζητήσουμε τις ηλεκτρονικές συναλλαγές σαν λύση στο πρόβλημα που πάλι μαγειρεύουν.
Όλοι μας θα νιώσουμε ότι χάνουμε την μοναδική μας ασφάλεια που είναι αποτυπωμένη σε ένα χαρτί και τότε,εκεί που θα επικρατεί η απογοήτευση και ο φόβος θα δηλώσουν παρών και θα φέρουν την δική τους λύση. Η ασφάλεια μας, η εμπιστοσύνη μας στο χρωματιστό χαρτί θα πάψει να υπάρχει και θα μας δώσουν κάτι ασφαλέστερο, σε μορφή ηλεκτρονική που θα μας παρέχει την «ελευθερία» να το υπηρετούμε.
Μια ματιά να ρίξεις γύρω σου και θα παρατηρήσεις ότι όλα ψηφιοποιούνται. Όλα αποκτούν,σταδιακά αλλά σταθερά, ηλεκτρονική μορφή κάτι που αντικειμενικά δεν θα ήταν κακό εάν δεν γνωρίζαμε από πριν ότι ο λόγος που το κάνουν δεν είναι η απλότητα των συναλλαγών και η διευκόλυνση η δική σου και η δική μου,αλλά κάτι βαθύτερο που σε αφήνω προσωρινά να το ψάξεις μόνος σου.
Αν έχουν αποφασίσει ότι το πλήρωμα του χρόνου έφτασε, τον καλοκαίρι που έρχεται θα γίνει αυτό που δεν έγινε τότε. Θα φέρουν άλλο κομπάρσο ή κομπάρσους και θα μας τους παρουσιάσουν ατσαλάκωτους, που ίσως χρειαστούν και την έγκριση σου αφού τα πράγματα θα έχουν φτάσει στα όρια τους , έπειτα θα βάλουν χέρι στο «μόχθο» σου,σε αυτόν που έχεις εμπιστευτεί στα «ιδρύματα» τους και στο τέλος θα φέρουν την λύση τους, αφού εμείς θα την ζητήσουμε.
Ακόμα και να μας πουν ότι συμφώνησαν και όλα είναι καλά, πρόσεξε μην τους πιστέψεις!
Αντί να τους πιστέψεις, θα ήταν πιο σοφό να αναλάβεις εσύ την ασφάλεια της οικογένειας σου, την προσωπική σου, γενικά των δικών σου ανθρώπων και όχι να την εμπιστευτείς στο καταρρέον παγκόσμιο πολιτικοοικονομικό σύστημα. Διότι τον έλεγχο των εξελίξεων αυτή τη στιγμή δεν το έχουν ούτε οι δανειστές, ούτε Ευρωπαίοι ούτε και η κυβέρνηση. Δεν υποστηρίζω πως έχει χαθεί ο έλεγχος της χώρας, αντιθέτως ισχυρίζομαι ότι δεν το έχουν αυτοί που νομίζουμε ότι τον έχουν, πράγμα που ήδη επαληθεύεται,αλλά για τους πιο δύσπιστους θα επαληθευτεί λίγο αργότερα.
Και κάτι τελευταίο προς έρευνα.
Τον Ιούλιο του 2015 είχαμε μια παραλίγο χρεοκοπία στην Ελλάδα, που τελικά όπως διαβάζεις παραπάνω πήρε αναβολή. Ένα χρόνο μετά, το 2016 και με διαφορά μερικών ημερών, είχαμε ένα παραλίγο πραξικόπημα στην Τουρκία που όπως διαβάζεις τώρα,παίρνει και αυτό αναβολή.
Και τα δύο έμειναν μισά, στο περίμενε και τα δύο θερινή περίοδο και με διαφορά ενός έτους. Αναρωτιέμαι εάν πραγματικά αυτά τα δυο παραλίγο, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ταυτόχρονα. Να ήταν δηλαδή δυο δοκιμαστικές κινήσεις σε ελεγχόμενο περιβάλλον και στη μια χώρα και στην άλλη, ώστε να καταγράφουν οι αντιδράσεις, οι άμυνες, οι συνειδήσεις και όποια άλλα οφέλη είδαμε πιο πάνω και όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου να πέσει το σήμα και να ενεργοποιηθούν αυτά τα δυο διαφορετικά γεγονότα ταυτόχρονα, με σκοπό το περιβάλλον δοκιμής να γίνει πραγματικότητα, με τα επιθυμητά για τους «επιστήμονες» αποτελέσματα.
Οι αγάπες χάνονται
Σβήνουν σαν τα αστέρια
Φεύγουν σαν τα καλοκαίρια..
Φεύγουν σαν τα καλοκαίρια..
Athan
