Ένα συγκινητικό άρθρο του Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου, Σενέρ Λεβέντ, για τις εγγυήσεις που απαιτεί η Τουρκία για την ενδεχόμενη επίλυση του Κυπριακού προβλήματος:
“Η πηγή κάθε φόβου είναι το αίσθημα της ενοχής. Ο αθώος άνθρωπος δεν φοβάται. Ακόμη και αν διατρέχει ανά πάσα στιγμή τον κίνδυνο να τον σκοτώσουν πάλι δε φοβάται. Και όπως η πηγή κάθε φόβου είναι το αίσθημα της ενοχής έτσι και η πηγή του θάρρους είναι το αίσθημα της αθωότητας και του δικαίου. Από που το γνωρίζω αυτό; Το γνωρίζουμε τουλάχιστον από τον εαυτό μας.
Ακόμη και όταν το Γενικό Επιτελείο της Τουρκίας και ο Ντενκτάς έπεσαν πάνω μας κατηγορώντας μας ως πράκτορες, ακόμη και όταν μας έβαλαν στη φυλακή εμείς δεν αισθανθήκαμε φόβο μέσα μας. Ακόμη και όταν ο Ντενκτάς είπε πως ¨είδα τα αποδεικτικά στοιχεία¨ εμείς πάλι δεν φοβηθήκαμε. Διότι ήμασταν αθώοι.
Γνωρίζαμε πως θα προσπαθούσε να μας καταδικάσει με συκοφαντίες.
Με εκείνη τη συκοφαντία θα μπορούσαμε να εκτείσουμε τουλάχιστον 10 έτη φυλάκισης.
Εσείς όμως φοβάστε κύριοι. Πολύ φοβάστε. Φοβάστε επειδή είστε ένοχοι. Φοβάστε την εκδίκηση και την τιμωρία. Για να κοιμηθείτε γαλήνια ζητάτε έναν ένοπλο στρατιώτη να είναι στην πόρτα σας. Εάν ήσασταν αθώοι θα ήσασταν άφοβοι όπως στα χρόνια της δεκαετίας του ’60. Φοβηθήκατε μήπως καθόλου τότε που είχατε απέναντι σας τον στρατό του Γρίβα; Και μάλιστα τότε δεν είχατε καν ένα όπλο της προκοπής στα χέρια σας. Όταν στα 15 μου χρόνια με στείλατε στο Αράστα, εγώ δεν είχα ρίξει καν ούτε μια σφαίρα στη ζωή μου. Τότε ήσασταν στα χέρια ατζαμήδων στρατιωτών σαν εμένα και πάλι δε φοβόσασταν. Δεν φοβηθήκαμε. Τότε κανείς δεν έλεγε πως “οι Ελληνοκύπριοι θα μας καταπιούν σαν χάπι και θα μας λιώσουν σαν κουνούπι.” Αυτά άρχισαν να λέγονται μετά το 1974. Αυτοί οι οποίοι το 1963 όντας αδύναμοι δεν φοβόταν, μετά το 1974 άρχισαν να φοβούνται. Και ενώ το 1963 ήμασταν σαν σιδερένιο ρεβίθι μετά το 1974 , γίναμε χάπι γίναμε κουνούπι γίναμε μυρμήγκι.
Για ποιον λόγο ; Ο λόγος είναι πολύ απλός.
Διαπράξαμε τόσα εγκλήματα, που φοβόμαστε πως αυτά δεν θα μείνουν έτσι.
Σκοτώσαμε…
Βομβαρδίσαμε…
Λεηλατήσαμε…
Με την ισχύ των όπλων πήραμε την μισή πατρίδα από τα χέρια των Ελληνοκυπρίων.
Και μάλιστα χάρη στην στρατιωτική μας ανωτερότητά τους κοροϊδέψαμε κιόλας.
Βάφοντας στα βουνά τη σημαία, χαράξαμε στην καρδιά κάθε Ελληνοκύπριου το μίσος για μας….
Αποδείξαμε τη βαρβαρότητα μας παραδίδοντας επί χρόνια το Μαράσι στα φίδια.
Τώρα στήσατε σύνορα, γεμίσατε την κατεχόμενη περιοχή με ένα πληθυσμό ακόμα περισσότερο και από αυτόν που υπάρχει στον νότο, εκπαιδεύετε τους πάντες στα όπλα και πάλι παρόλα αυτά φοβάστε.
Θέλετε εγγυητές.
Και μάλιστα αν δεν υπάρχουν εγγυητές, δεν θέλετε λύση.
Όλοι σας υποστηρίζετε τις εγγυήσεις. Και η κυβέρνηση σας και η αντιπολίτευση σας. Όλοι σας είστε στην αγκαλιά της Τουρκίας. Και μάλιστα ποια Τουρκίας; Μιας κατακτητικής Τουρκίας που υποστηρίζει την σαρία.
Διότι την λεία που φάγατε μόνο εκείνη την προστατεύει, έτσι δεν είναι;
Προφανώς δεν το έχετε αντιληφθεί όμως, ο πραγματικός κίνδυνος έρχεται από τον βορρά…Και όχι από τον νότο… Δε πετύχατε συμφωνία καθώς ζητούσατε περισσότερα από αυτά που δικαιούστε…
Κατάλαβα, η Τουρκία θα σας προστατεύσει από τους Ελληνοκύπριους.
Αλλά ποιος θα σας προστατεύσει από την Τουρκία;”.
Σενέρ Λεβέντ
Πηγή: afrikagazetesi.net (μεταφρασμένο από την ιστοσελίδα tourkikanea)
